การตรวจจับคลื่นความโน้มถ่วงล่าสุดเป็นการยืนยันที่น่าทึ่งของทฤษฎีของ Albert Einstein และการเริ่มต้นวิธีใหม่ในการสังเกตจักรวาล และที่ใจกลางของทั้งหมดนี้คือคู่รักที่มีชื่อเสียง: หลุมดำคู่แรกที่รู้จักกันและหลุมดำที่มีมวลมากที่สุดซึ่งพบนอกแกนของกาแลคซีเมื่อวันที่ 14 กันยายน Advanced Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatoryหรือ LIGO รับรู้ถึงการรบกวนในกาลอวกาศที่เกิดจากหลุมดำขนาดใหญ่สองแห่งที่มาชนกัน ( SN Online: 2/11/59 ) Vikram Ravi นักดาราศาสตร์ฟิสิกส์จาก Caltech กล่าวว่า “เป็นการค้นพบที่น่าทึ่งมาก “พวกเขาเคยเห็นสิ่งของต่างๆ ที่ฉันเดาว่าคงไม่มีใครในพวกเรานอกความร่วมมือที่คิดว่าจะได้เห็น” ด้วยมวลของดวงอาทิตย์ 29 และ 36 ดวงหลุมดำเหล่านี้จึงมีขนาดใหญ่เป็นสองเท่าของสถิติก่อนหน้านี้
เจฟฟรีย์ แมคคลินทอค นักดาราศาสตร์ฟิสิกส์
จากศูนย์ดาราศาสตร์ฟิสิกส์ฮาร์วาร์ด-สมิทโซเนียน ในเมืองเคมบริดจ์ รัฐแมสซาชูเซตส์ กล่าวว่า มวลเหล่านั้นไม่ได้น่าตกใจมากนัก แม้ว่าดาวมวลมากจะหายาก แต่ก็ควรก่อให้เกิดหลุมดำมวลมาก สิ่งที่น่าประหลาดใจกว่านั้นก็คือ ถ้า LIGO ล้มเหลวในการสร้างหลุมดำขนาดใหญ่ขนาดนี้ “ถ้าดาวที่ใกล้ที่สุด 1,000 ดวงได้รับการตรวจสอบแล้ว และเราไม่พบดาวเคราะห์ใดๆ เลย ฉันจะกลับไปโบสถ์” เขากล่าว “ฉันรู้สึกแบบเดียวกันกับหลุมดำที่มีมวล 30 พลังงานแสงอาทิตย์”
มีหลุมดำที่หนักกว่า สัตว์ประหลาดเหล่านั้นอาศัยอยู่ในใจกลางกาแลคซีและสามารถชั่งน้ำหนักได้หลายพันล้านเท่าของดวงอาทิตย์ แต่พวกมันเป็นสัตว์ร้ายที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง อาจสร้างขึ้นเมื่อกาแล็กซีชนกัน หลุมดำเช่นหลุมดำที่ตรวจพบโดย LIGO เกิดขึ้นเมื่อดาวมวลสูงตาย และเมื่อพิจารณาจากมวลของพวกมันแล้ว “พวกมันน่าจะก่อตัวในสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างแตกต่างจากทางช้างเผือก” Ravi กล่าว
มวลของดาวฤกษ์เมื่อสิ้นอายุขัยนั้นส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับการสะสม
ของธาตุที่หนักกว่าฮีเลียม อะตอม เช่น คาร์บอน แมกนีเซียม และเหล็ก นำเสนอเป้าหมายที่มีขนาดใหญ่กว่าสำหรับแสงที่หนีออกจากดาวฤกษ์ เมื่อแสงพุ่งออกไปด้านนอก มันจะชนกับอะตอมเหล่านี้ ซึ่งจะผลักก๊าซที่อยู่รอบข้างไปด้วย องค์ประกอบหนักมีลักษณะเหมือนเครื่องกวาดหิมะเล็กๆ ที่ติดอยู่กับโฟตอน กระเด็นออกไปที่มวลของดาวฤกษ์เมื่อแสงแผ่ออกสู่อวกาศ เพื่อให้หลุมดำมีขนาดใหญ่เท่ากับ LIGO ดาวฤกษ์เดิมจะต้องมีธาตุหนักน้อยกว่าดาวทั่วไปในละแวกของเราทีม LIGO รายงานวันที่ 11 กุมภาพันธ์ในAstrophysical Journal Letters
ความเป็นไปได้อย่างหนึ่งคือดาวฤกษ์ก่อตัวขึ้นในเอกภพก่อนที่ธาตุหนักจะมีโอกาสสะสม ในอีกขั้วหนึ่ง ดวงดาวอาจเกิดขึ้นได้ไม่นานในบริเวณใกล้เคียง (หรือในท้องที่) และกระเป๋าที่บริสุทธิ์ เช่น ดาราจักรแคระ Vicky Kalogera นักดาราศาสตร์ฟิสิกส์ LIGO จาก Northwestern University ใน Evanston รัฐอิลลินอยส์ กล่าวว่า “ด้วยการสังเกตเพียงครั้งเดียว เป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่ามันอยู่ด้านใดด้านหนึ่งของคอนตินิวอัมหรืออีกด้านหนึ่ง
การประมาณการที่ดีที่สุดทำให้การชนกันในกาแลคซีอยู่ห่างออกไปประมาณ 1.3 พันล้านปีแสง (ให้หรือใช้เวลาสองสามร้อยล้านปีแสง) ในท้องฟ้าทางใต้ ประมาณในทิศทางของเมฆแมเจลแลน ดาวเทียมสองดวงของทางช้างเผือก สิ่งอำนวยความสะดวก LIGO แห่งที่สาม เช่นที่เสนอสำหรับอินเดีย จะช่วยจำกัดตำแหน่งที่แม่นยำของการตรวจจับในอนาคตให้แคบลง ดังนั้นการระเบิดของรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าจากตำแหน่งที่ชนกันก็จะระเบิดพร้อมกัน LIGO มีข้อตกลงกับกล้องโทรทรรศน์ทั่วโลก (และในอวกาศ) เพื่อจับตาดูแสงวาบที่เกิดขึ้นพร้อมกับการตรวจจับคลื่นแรงโน้มถ่วง สำหรับการเปิดตัวของ LIGO นั้น ไม่มีหอสังเกตการณ์ใดรายงานอะไรที่ชัดเจน แต่ดาวเทียมแกมม่าแฟร์มีได้เห็นบางสิ่งที่น่าสนใจ นักดาราศาสตร์ฟิสิกส์ Valerie Connaughton และเพื่อนร่วมงานรายงานออนไลน์วันที่ 14 กุมภาพันธ์ที่ arXiv.org
Connaughton จาก Universities Space Research Association ใน Huntsville, Ala กล่าวว่า “เราพบจุดเล็กๆ ที่อ่อนแอกว่าสิ่งใดๆ ที่เรามักจะมอง เมื่อ 0.4 วินาทีหลังจากการตรวจจับของ LIGO Fermi ได้บันทึกแสงแวบ ๆของรังสีแกมมา “ปกติแล้วเราจะไม่เลือกมันจากข้อมูล” เธอกล่าว นักวิจัยไม่สามารถระบุได้อย่างแม่นยำว่าการระเบิดมาจากไหน แต่ทิศทางนั้นสอดคล้องกับ LIGO โดยประมาณ
หากการชนกันของหลุมดำทำให้เกิดรังสีแกมมา นักทฤษฎีจะต้องอธิบายให้ทราบ การรวมหลุมดำไม่ควรปล่อยรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าใดๆ เฉพาะเมื่อดาวนิวตรอนเข้ามาเกี่ยวข้องเท่านั้นที่กล้องโทรทรรศน์ควรเห็นแสงวาบ ในระหว่างการคุยโทรศัพท์กับเพื่อนร่วมงานเกี่ยวกับข้อมูล Fermi เมื่อเร็ว ๆ นี้ “นักทฤษฎีกำลังโต้เถียงกันอยู่แล้ว” Connaughton กล่าว
credit : dabawenyangiska.com daddyandhislittlesoldier.org danylenko.org davidbattrick.org ebonyxxxlinks.com
