การไม่เชื่อแหล่งที่มาเป็นหน้าที่ของนักข่าว แต่ก็ไม่ได้เกิดขึ้นเสมอไปเมื่อแหล่งข่าวเหล่านั้นเป็นตำรวจ

การเสียชีวิตของ อดัม โทเลโด วัย 13 ปี อาจกลายเป็นข่าวพาดหัวข่าวต่างประเทศในวันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2564 ซึ่งเป็นวันที่เขาถูกยิงและสังหารโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจ ซึ่งเรื่องเล่าที่เกิดขึ้นใหม่นั้นแตกต่างออกไป

รายงานข่าวในช่วงต้นของเหตุการณ์นั้นอาศัยคำแถลงของตำรวจซึ่งกล่าวว่า Toledo เสียชีวิตใน ” การเผชิญหน้าด้วยอาวุธ ” ภาพของปืนที่ค้นพบในที่เกิดเหตุก็ถูกเปิดเผยเช่นกัน ในระหว่างการไต่สวนคดีของชายที่เคยอยู่กับ Toledo เมื่อการไล่ล่าเริ่มขึ้น อัยการกล่าวว่าปืนอยู่ในมือของ Toledoเมื่อตำรวจยิงเขาเสียชีวิต

ภาพจากกล้องติดตัวที่ปล่อยออกมาเต็มสองสัปดาห์ต่อมาตอนนี้ทำให้เกิดความสงสัยในความถูกต้องของการเล่าเรื่องนั้น คลิปวิดีโอสั้น ๆแสดงให้เห็นการไล่ล่าซึ่งจบลงด้วยโทเลโดหันร่างของเขาไปทางเจ้าหน้าที่พร้อมยกแขนขึ้น ไม่มีปืนเป็นมือของเขาเมื่อยิงถูกยิง

สำนักงานอัยการของมณฑลคุก เคาน์ตี้ ได้กล่าวว่าอัยการ “ล้มเหลวในการแจ้งตัวเองอย่างเต็มที่” ก่อนที่จะพูด คนอื่นพูดต่อว่าอัยการโกหก

ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ภาพจากกล้องติดตัวทำให้การเล่าเรื่องเปลี่ยนไป

ในฐานะนักวิชาการที่ศึกษาการรายงานข่าวของตำรวจและการประท้วงฉันเชื่อว่าการเสียชีวิตของโตเลโดเปิดโปงจุดบอดในการสื่อสารมวลชน: มีแนวโน้มว่าจะใช้เรื่องเล่าของ “ตำรวจกล่าว” โดยไม่ตั้งคำถามภายนอกว่าถูกต้องหรือไม่

แหล่งที่ไม่น่าเชื่อถือ?

นักข่าวมีหน้าที่สร้างร่างประวัติศาสตร์ฉบับแรกอย่างรวดเร็ว การทำเช่นนี้ อาชีพนี้มีกิจวัตรและบรรทัดฐานที่ช่วยในการผลิตข่าวอย่างเป็นระบบ นักข่าวข่าวด่วนมักอาศัยบัญชีและคำแถลงของแหล่งข่าวที่เป็นทางการ ซึ่งมักรวมถึงการเล่าเรื่องและคำแถลงที่เสนอโดยแหล่งข่าวที่เป็นทางการ เช่น นักการเมือง ตำรวจ และโฆษกของทางการ

คนเหล่านี้เป็นคนที่นักข่าวอาจทำงานด้วยเป็นประจำ พวกเขามักจะสามารถเข้าถึงได้มากขึ้นภายใต้แรงกดดันของเส้นตาย – โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเพื่อนและครอบครัวของเหยื่อยากต่อการเข้าถึงหรือเต็มใจที่จะพูดกับสื่อมวลชนน้อยลง และแม้ว่าเจ้าหน้าที่จะทำผิดหรือพูดอะไรที่ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง นักข่าวก็มักจะรายงานสิ่งที่พวกเขาพูดได้โดยไม่ต้องรับโทษทางกฎหมาย

ทั้งหมดนี้ทำให้ตำรวจมีโอกาสกำหนดรูปแบบเริ่มต้นของงาน และทำให้เรื่องราวของพวกเขาเป็นที่รู้จักในที่สาธารณะก่อนที่เหยื่อ ครอบครัว และผู้สนับสนุนของพวกเขาจะทำได้

แต่บ่อยครั้งที่พวกเขาทำในลักษณะที่ไม่สมบูรณ์ ทำให้เข้าใจผิด หรือนำเสนอด้วยเหตุผลเชิงกลยุทธ์ แถลงการณ์อย่างเป็นทางการอาจระงับหรือละเว้นข้อมูลไม่ว่าจะโดยเจตนาหรือไม่ก็ตาม ในกรณีของโทเลโดแถลงการณ์ดั้งเดิมที่มอบให้กับสื่อในวันที่มีการยิงกล่าวว่า “ผู้กระทำความผิดติดอาวุธหนึ่งราย” “ชาย” หนีจากตำรวจและเกิด “การเผชิญหน้า” “เจ้าหน้าที่ยิงอาวุธเข้าใส่ผู้กระทำความผิดที่หน้าอก”

ไม่มีการเอ่ยถึงว่า ปรากฏในภายหลัง ปรากฏว่าปืนถูกโยนและโทเลโดยกมือขึ้น รายงานเหตุการณ์ระบุว่า Toledo เป็น “John Doe”และมีอายุระหว่าง 18 ถึง 25 ปี – และไม่สามารถเปิดเผยว่า Toledo เป็นเด็ก

ในทำนองเดียวกัน เมื่อวันที่ 26 พฤษภาคม 2020 หนึ่งวันหลังจากการเสียชีวิตของจอร์จ ฟลอยด์ในมินนีแอโพลิส ตำรวจของเมืองได้ออกแถลงการณ์ต่อสื่อภายใต้หัวข้อ “ชายเสียชีวิตหลังจากเหตุการณ์ทางการแพทย์ระหว่างปฏิสัมพันธ์กับตำรวจ” โดยระบุว่า “ผู้ต้องสงสัย” “ถูกต่อต้านทางร่างกาย” และเสียชีวิตหลังจาก “ทนทุกข์ทรมานจากการรักษา” ไม่ได้บอกว่าเจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้ให้ Floyd ตรึงกับพื้นโดยใช้เข่าที่คอนานกว่าเก้านาที

เมื่อไม่กี่เดือนก่อน ในรายงานเหตุการณ์ของตำรวจที่บันทึกการเสียชีวิตของ Breonna Taylorในปี 2020 ในเมืองหลุยส์วิลล์ รัฐเคนตักกี้ เจ้าหน้าที่ไม่ได้ระบุรายละเอียดที่สำคัญ มันระบุว่าอาการบาดเจ็บของเธอเป็น “ไม่มี” และบอกว่าไม่มีการบังคับให้เข้าไปในอาคารของเธอ อันที่จริง มีการใช้เครื่องทุบตีและเทย์เลอร์ถูกยิงหลายครั้ง

และในเดือนมิถุนายน 2020 เมื่อชายวัย 75 ปีกระดูกหักระหว่างการประท้วงที่บัฟฟาโลเพื่อต่อต้านการใช้ความรุนแรงของตำรวจ การตอบสนองอย่างเป็นทางการในเบื้องต้นก็คือเขา “สะดุดล้ม ” วิดีโอที่แพร่ระบาดอย่างรวดเร็วแสดงให้เห็นว่าเขาถูกตำรวจยัดเยียดให้เข้ากลุ่ม

ในกรณีของบัฟฟาโล เรื่องราวของตำรวจถูกโต้แย้งอย่างรวดเร็วและง่ายดาย เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นต่อหน้าพยาน รวมถึงนักข่าว ซึ่งบางคนก็ถ่ายวิดีโอ เมื่อในกรณีของโตเลโด เหตุการณ์นั้นอยู่ห่างจากโทรศัพท์มือถือของผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ อาจใช้เวลานานกว่านั้นในการระบุให้แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น

เรื่องราวของเหยื่อ

โดยทั่วไปแล้ว ตำรวจจะไม่ปล่อยภาพจากกล้องติดตัวในทันที – หากมีการเปิดเผยเลย ฟุตเทจส่วนใหญ่ถูกจัดประเภทเป็นเวลาหลายสัปดาห์สำหรับการตรวจสอบภายในก่อนที่จะเผยแพร่ต่อสาธารณะ

เมื่อถึงเวลานั้น สาธารณชนอาจได้รับเรื่องเล่าเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นและภูมิหลังของผู้ที่เกี่ยวข้องแล้ว

นักข่าวถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเร็วเกินไปที่จะพึ่งพาตำรวจเพื่อบอกเล่าเรื่องราวของเหยื่อ นั่นคือเหตุผลที่ประชาชนมักจะรู้มากขึ้นเกี่ยวกับประวัติอาชญากรรมของเหยื่อและครอบครัวของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเกิดเหตุการณ์ไม่นาน มากกว่าที่รู้เกี่ยวกับประวัติของเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ยิงพวกเขา

ฉันเพิ่งวิเคราะห์การรายงานข่าวของการประท้วงหลังจากการเสียชีวิตของStephon Clark ในปี 2018 ซึ่งถือโทรศัพท์มือถือขณะที่ตำรวจยิงเขาที่สวนหลังบ้านของคุณยาย ผู้คนที่ใกล้ชิดกับคลาร์ก เช่นครอบครัวและเพื่อนของเขา ไม่ใช่แหล่งข่าวสำคัญที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับอุปนิสัยของคลาร์กในการรายงานข่าว

กว่าหกเดือนของการรายงานข่าวที่วิเคราะห์ เรื่องราวข่าวส่วนใหญ่มักอาศัยบัญชีของตำรวจและบันทึกที่เล่าถึงคลาร์กในรูปแบบโปรเฟสเซอร์และการตีตรา พวกเขาได้รับความช่วยเหลือจากอัยการเขตซึ่งเผยแพร่ข้อความส่วนตัวและการค้นหาทางอินเทอร์เน็ตจากคลาร์ก ซึ่งระบุรายละเอียดเกี่ยวกับปัญหาความสัมพันธ์และความคิดฆ่าตัวตายที่ชัดเจน

‘ความล้มเหลวของวารสารศาสตร์’

หลังจากนำเสนอรายงานของตำรวจที่ไม่สมบูรณ์ ทำให้เข้าใจผิด หรือไม่ถูกต้องตามความเป็นจริงบ่อยครั้งเกินไป ผู้สื่อข่าวและบรรณาธิการกำลังพูดถึงปัญหาดังกล่าว เป็นที่น่าสังเกตว่านักข่าวเป็นหนึ่งในกลุ่มที่สื่อที่ตอบโต้การสังหารโทลีโดมากที่สุด

“นี่คือเหตุผลที่นักข่าวต้องหยุดการรายงานบัญชีของหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายตามความเป็นจริง” Nikole Hannah-Jones จาก The New York Times ทวีต

Chris Geidner กรรมการบริหารของ The Appeal ซึ่งเป็นเว็บไซต์สื่อเกี่ยวกับกฎหมายและกระบวนการยุติธรรมทางอาญากล่าวเพิ่มเติมว่า “… การเล่าเรื่องใดๆ ที่อาศัย ‘ตำรวจกล่าว’ เป็นความล้มเหลวของการทำข่าว อย่างดีที่สุด ตำรวจควรได้รับการปฏิบัติในฐานะแหล่งหนึ่งของเรื่องราว – ผู้บรรยายที่ไม่น่าเชื่อถือ เช่น การยิงของเจ้าหน้าที่ – ดังนั้นจึงไม่เพียงพอที่จะสร้างเรื่องราวได้”

ซึ่งสอดคล้องกับการประเมินนโยบายและแนวทางปฏิบัติของสื่อในวงกว้างที่บิดเบือนความจริงและเป็นตัวแทนของคนผิวสีอย่างไม่ถูกต้อง รวมถึงความคิดริเริ่มในการกระจายห้องข่าวที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนานซึ่งเป็นตัวแทนของคนผิวสี

และมาถึงช่วงที่ความเชื่อมั่นของประชาชนในวงกว้างที่มีต่อตำรวจลดลง แบบ สำรวจความคิดเห็นของ Gallupในเดือนสิงหาคม 2020 พบว่าความเชื่อมั่นในตำรวจลดลงสู่ระดับต่ำสุดนับตั้งแต่การสำรวจเริ่มบันทึกปัญหาในปี 1993 มีเพียง 48% ของผู้ตอบแบบสอบถามกล่าวว่าพวกเขามีความมั่นใจอย่างมากในตำรวจ ในทำนองเดียวกัน ความไว้วางใจในสื่อได้แตะระดับต่ำสุดครั้ง ใหม่

การปฏิบัติต่อแหล่งข่าวของตำรวจด้วยความสงสัยที่จำเป็นและเหมาะสมสามารถช่วยให้ผู้ฟังได้เห็นภาพเหตุการณ์ที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้น เช่น การยิงของตำรวจ และขัดขวางกระบวนการที่ทำให้มีสิทธิพิเศษเหนือผู้อื่น

และไม่ใช่แนวคิดที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง การตั้งคำถามและยืนยันข้อมูลเป็นส่วนหนึ่งของงานของนักข่าวมาโดยตลอด